O książce: 2003 / Powieść szesnastoletniej uczennicy z Metz to najgłośniejszy debiut, sensacja w literaturze francuskiej ostatnich lat. Powieść o rówieśnikach. O pragnieniu władzy, cynicznym i okrutnym. O pragnieniu wolności, czasem równie okrutnej i bezlitosnej. O namiętnej przyjaźni, która przeradza się w niewolnicze posłuszeństwo i o buncie, który kończy się morderstwem. A co najważniejsze, o bezlitosnej walce dwojga ludzi, dwóch psychologii, która trwa kilka lat i kończy się tragicznie. Urok książki polega na kontraście pomiędzy ostrością przeżyć głównego bohatera a lakonicznym stylem spokojnej narracji wybranej przez autora. Nie ma tu języka dławiących emocji, pogmatwanej składni westchnień czy natychmiastowych przeskoków z młodzieńczego pamiętnika. Wspomnienia płyną równomiernie i pozornie bez pośpiechu. I to równe oddychanie historią jest kluczem do wizerunku głównego bohatera. Słabi będą silniejsi od silnych. Niewolnica stanie się wolna, choć za tę wolność zapłaci straszliwą cenę. Ten, kto się dławił, będzie mógł powiedzieć: „Oddycham!»